Κάθε χρόνο γιορτάζουμε στις 21 Ιανουαρίου την Ημέρα Αγκαλιάς και συνεπώς μας δίνεται η δυνατότητα να δώσουμε μια στους δικούς μας ανθρώπους. Το 1896 ένας φοιτητής εν ονόματι Kevin Zaborney σκέφτηκε την συγκεκριμένη ιδέα με σκοπό να αγκαλιάζουμε περισσότερο τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Βέβαια, η ημέρα δεν έχει κατοχυρωθεί επίσημα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, αλλά όλες οι χώρες το αναπαράγουν και το υιοθετούν. Η αγκαλιά έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως προσφέρει βελτιωμένες συνθήκες ζωής μιας και λειτουργεί ως φυσικό φάρμακο.
Κατά τη διάρκεια μιας αγκαλιάς προκαλείται αύξηση της παραγωγής ωκυτοκίνης. Αναλυτικότερα, οι υποδοχείς της ωκυτοκίνης , μαζί με την καρδιά ενώνονται με το πνευμονογαστρικό νεύρο, το οποίο με την σειρά του ενώνει τον εγκέφαλο μας με το δίκτυο αισθητήριων οργάνων που βρίσκεται πάνω στο δέρμα μας. Έτσι μέσω της ορμόνης αυτής μας δημιουργείται το αίσθημα της ευεξίας. Όσα παιδιά ή και ζώα ακόμα δεν είχαν φυσική επαφή με τους γονείς τους παρουσίασαν στο μέλλον επιθετικές στάσεις κάτι το οποίο μας δείχνει την αξία του συναισθηματικού δεσίματος μέσω της αγκαλιάς. Επιπλέον, αισθανόμαστε πιο σίγουροι και ασφαλείς σε μια σχέση όταν αγκαλιαζόμαστε συχνά με τον σύντροφό μας.
Παράλληλα, οφείλουμε να αγκαλιάζουμε συχνά τα παιδιά μας όσο είναι ακόμα μωρά ώστε στην ενηλικίωσή τους να μην στρεσάρονται και να εκδηλώνουν λιγότερο άγχος. Αυτό συμβαίνει διότι μειώνεται η παραγωγή της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες. Άμεση σχέση με το στρες έχει και η αρτηριακή πίεση η οποία πέφτει με μήνυμα χαλάρωσης προς τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Άλλα και η καρδιά επωφελείται μέσω της αγκαλιάς αφού έρευνες δείχνουν ήπιας μορφής ταχυκαρδία σε ζευγάρια τα οποία δεν αγκαλιάζονται τόσο συχνά. Επιπρόσθετα, η αγκαλιά λειτουργεί και σαν φυσικό κατασταλτικό μιας ασθένειας. Δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα του νοσούντα και τα συμπτώματα παρουσιάζουν μειωμένη έξαρση σε σχέση με την υποθετική κατάσταση κατά την οποία το άτομο δεν δεχόταν καθόλου κοινωνική υποστήριξη με αγκαλιές από τον στενό οικογενειακό κύκλο του.
‘Έπειτα, όταν αγκαλιάζουμε ένα άψυχο αγαπημένο μας αντικείμενο ή ένα έμψυχο άτομο μας μειώνεται άμεσα ο φόβος λαμβάνοντας δύναμη. Καταλήγοντας, όσο περισσότερο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ χρειαζόμαστε το φυσικό άγγιγμα στην ζωή μας. Με αυτό το τρόπο μειώνεται το συναίσθημα της μοναξιάς και αυξάνεται το συναίσθημα της συναισθηματικής θαλπωρής και δεσίματος με άμεσο όφελος της βελτιωμένης υγείας ενός ηλικιωμένου ατόμου.
