Στο σημερινό άρθρο, θα συνεχίσω να αναφέρομαι στην σχέση μητέρας – κόρης, η οποία μπορεί δυνητικά να αποβεί τοξική και για τα δύο μέλη που την απαρτίζουν αλλά κυρίως για την κόρη.

Μία σχέση που μπορούμε να αναφέρουμε ως τοξική, είναι όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται, δηλαδή η μητέρα είναι το άτομο που αποζητά φροντίδα και τρυφερότητα, ενώ η κόρη θα πρέπει να είναι η πηγή των συναισθημάτων αυτών.

 Η κόρη, νιώθει παγιδευμένη, κακοποιημένη και έχει το αίσθημα της εγκατάλειψης, οι δικές της ανάγκες, σχεδόν εξαφανίζονται και για ακόμη μία φορά, οι ανάγκες του γονέα υπερκαλύπτουν τα πάντα. Το παιδί, μαθαίνει πως οι ανάγκες του δεν έχουν σημασία και δεν αποτελούν προτεραιότητα. Έτσι καθώς το παιδί μεγαλώνει, η αυτοεικόνα, η αυτοπεποίθηση, η αυτοεκτίμηση, δεν αναπτύσσονται κατάλληλα, με αποτέλεσμα να έχουμε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να έχει τους πάντες ικανοποιημένους, δεν βάζει όρια και δεν κοιτά τα θέλω του.

Ένας δεύτερος, τύπος σχέσης, είναι αυτός της απούσας μητέρας. Όταν αναφέρομαι σε απουσία, δεν αναφέρομαι στην μη παρουσία αλλά στην διαθεσιμότητα. Η συγκεκριμένη μητέρα, είναι η μη διαθέσιμη είτε φυσικά, είτε ψυχικά μητέρα. Χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση, η κόρη απλά δεν υπάρχει στα μάτια της μητέρας της. Είναι απλώς σαν να συγκατοικούν στο ίδιο σπίτι.

Εν συνεχεία, θα αναφερθώ στην απρόβλεπτη μητέρα, στην μητέρα που αλλάζει στάση διαρκώς και το παιδί ποτέ δεν μπορεί να γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της. Έχω αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο πως η προβλεψιμότητα, είναι σημαντική για την ανάπτυξη ενός παιδιού. Προβλεψιμότητα εννοούμε, να γνωρίζω τι θα συμβεί εάν παρακούσω τους γονείς μου. Στην παρούσα σχέση, τη μία στιγμή η μητέρα είναι δεκτική και ευέλικτη, υπάρχουν στιγμές που το παιδί κάνει ένα μεγάλο λάθος και η μητέρα αντιδρά ψύχραιμα και βοηθά χωρίς να τιμωρεί, και υπάρχουν και στιγμές, που το παιδί τιμωρείται πολύ αυστηρά, επειδή για παράδειγμα, έσπασε ένα ποτήρι.

Αυτή η εναλλαγή στην συμπεριφορά, μπερδεύει το παιδί και του δημιουργεί ένα μόνιμο άγχος, τι θα συμβεί στην επόμενη κίνηση. Δεν ξέρει πότε θα εμφανιστεί, ποιο πρόσωπο. Στον συγκεκριμένο τύπο, θα μπορούσα να εντάξω και την μητέρα που το προσωπείο αλλάζει, με βάση τον περίγυρο. Εάν είναι μπροστά σε κόσμο είναι τρυφερή και γλυκιά, ενώ όταν είναι μόνη με την κόρη είναι απορριπτική και απόμακρη. Δημιουργεί μία «περσόνα» μητέρα για τους άλλους.

Είναι πολύ δύσκολο να αποκαλούμε τοξική μία σχέση. Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα πράξουμε όλοι κάτι από τα παραπάνω. Γι' αυτό θα ήθελα να τονίσω πως τοξικές, ορίζουμε την μόνιμη αντιμετώπιση και όχι μία συμπεριφορά που εμφανίζεται περιστασιακά. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη.

Ο στόχος του σημερινού άρθρου είναι να μπορέσει μία μητέρα να δει τον εαυτό της από μία άλλη πλευρά, καθώς πολύ συχνά θεωρούμε πως έχουμε μία ιδανική σχέση με την κόρη, αλλά μεγαλώνοντας, διαπιστώνουμε πως οι ανάγκες των παιδιών ήταν διαφορετικές.

Αδαμοπούλου Κωνσταντίνα
Ιδρυτικό Μέλος allaboutparents.gr | Positive Parenting
BSc, MSc Ψυχολογία
Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης   Σχεσιακής Ψυχανάλυσης & Ψυχοθεραπείας (IARPP)