Η συμβουλευτική γονέων αποτελεί μια συνεργατική σχέση μεταξύ των γονέων (ιδανικά και των δύο – εάν υπάρχουν – παρόντων στη συνάντηση) και ενός ψυχοθεραπευτή ή παιδοψυχολόγου με σκοπό να τους προσφερθεί βοήθεια, όσον αφορά την αναγνώριση, την αποδοχή και την αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού τους σε διάφορους τομείς. Αυτοί οι τομείς μπορεί να αφορούν την συμπεριφορά τους, την ψυχοσυναισθηματική τους κατάσταση, την κοινωνικοποίηση κ.α.
Θέματα που συχνά απασχολούν τους γονείς είναι τα ακόλουθα:
- Διαζύγιο
- Προβλήματα πειθαρχίας στο σχολείο και στο σπίτι
- Πένθος
- Απώλεια
- Προβλήματα συμπεριφοράς
- Δυσκολίες αποχωρισμού
- Δυσκολίες προσαρμογής
- Άγχος
- Χαμηλή αυτοπεποίθηση – αυτοεκτίμηση
- Αδερφική ζήλεια
- Διαχείριση μελέτης
- Αδερφική ζήλεια
- Άγχος επίδοσης
- Μαθησιακές δυσκολίες
- ΔΕΠΥ
Η συμβουλευτική είναι μια διαδικασία η οποία αποτελεί σημαντικό κομμάτι στήριξης του ευρύτερου πλαισίου της οικογένειας. Τα παιδιά δημιουργούν ταυτίσεις με τους φροντιστές- γονείς τους από την βρεφική τους ηλικία. Με την έγκυρη πληροφόρηση οι γονείς, θα αποτελέσουν θετικά μοντέλα δηλαδή παραδείγματα προς μίμηση για τα εξαρτώμενα μέλη της οικογένειάς τους.
Είναι σημαντικό οι γονείς, να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν το δυναμικό της δικής τους προσωπικότητας, ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να είναι ανεξάρτητα και να μην δημιουργείται ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά εξαρτητική σχέση.
Η συμβουλευτική γονέων παρέχει βοήθεια ως προς τη συνεργασία και τη σχέση των γονέων με το παιδί τους. Οι γονείς να αποδεχτούν την ξεχωριστή προσωπικότητα του παιδιού τους και τη σημαντικότητα που έχει για το παιδί/ έφηβος να λαμβάνει στήριξη από τους φροντιστές σου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Εκπαιδεύει τους γονείς σε νέες δεξιότητες, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες για το κάθε παιδί ξεχωριστά με βάση την δυσκολία που εμφανίζει. Παρέχει βοήθεια στους γονείς να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του παιδιού τους, να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν οι γονείς τις ατομικές τους ανάγκες, οι οποίες ασκούν επιρροή στο σύνολο της οικογένειας. Μέγιστης σημασίας είναι η νοηματοδότηση της συμπεριφορά του παιδιού και η αντιμετώπιση της από διαφορετική σκοπιά . Στόχος σε αυτό είναι οι γονείς να κατανοήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού τους, να καλλιεργηθεί ο σεβασμός και η “άνευ όρων” αποδοχή της ιδιαιτερότητας του κάθε μέλους της οικογένειας. Στην έμπρακτη ενθάρρυνση του παιδιού τους ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει αυτόνομα και με ευελιξία τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις στη ζωή του. Στη βελτίωση της συζυγικής σχέσης, που πολύ συχνά αποτελεί “ μη ορατό βασικό αίτιο” του συμπτώματος και των δυσκολιών που εμφανίζει το παιδί, το οποίο αντανακλά ως ένας καθρέφτης της συζυγικής δυσλειτουργίας.
