Οι γονείς επιθυμούν πάντα το καλύτερο για τα παιδιά. Γι’ αυτό είμαι πεπεισμένη. Δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί άνθρωποι ξεκινούν ψυχοθεραπεία έπειτα από το πρώτο τους παιδί. Όλοι επιθυμούν να είναι τέλειοι και να κάνουν τα πάντα σωστά, ώστε το παιδί να είναι ευτυχισμένο. Έτσι αναζητούν συμβουλές.

Συχνά, στη θεραπεία οι γονείς, παραξενεύονται καθώς επικεντρωνόμαστε σε εκείνους και όχι τόσο στα γεγονότα με το παιδί. Αυτό συμβαίνει καθώς η αυτοφροντίδα είναι το σημαντικότερο κομμάτι για να μπορώ να φροντίζω το παιδί μου, καθώς εάν είμαι εγώ καλά μέσα μου, έχω χώρο και δύναμη να φροντίζω και άλλους.  Η ζωή, όμως, δεν εκπληρώνει πάντα αυτό το ιδεώδες που έχουμε στο μυαλό μας.

Τι να μην κάνετε όταν υπάρχουν δυσκολίες;
Μην ακούς τις «εύκολες» συμβουλές. Από την ημέρα που ανακοινώνουμε στους γύρω μας πως θα φέρουμε στον κόσμο ένα μωρό, όλοι σπεύδουν να μας συμβουλέψουν. Από συμβουλές και προτροπές άλλο τίποτα. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παρουσιάζουμε τα πράγματα καλύτερα απ’ όσο είναι.

Γιατί άραγε οι «δύσκολες» εγκυμοσύνες ακούγονται σπάνια; Είναι λογικό όταν ακούμε πόσο καλά πάνε τα πράγματα για τους άλλους, να θεωρούμε πως εμείς είμαστε η εξαίρεση και πως κάτι κάνουμε λάθος. «Γιατί εγώ δεν ένιωσα απόλυτη ευτυχία μόλις είδα το μωρό μου;» «Γιατί το δικό μου παιδί δεν είναι τόσο ανεξάρτητο;» «Γιατί δεν κοιμάται εύκολα»;

Πώς θα ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες;
Σήμερα, θα προσπαθήσω να δημιουργήσω μία λίστα με όσα μπορείτε να κάνετε όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όσο ελπίζουμε. Συχνά θα αναγκαστούμε να βρούμε τις δικές μας λύσεις, έξω από το καλούπι και όσα διαβάζουμε ή μας δίνουν συμβουλές, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού.

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ψάχνουμε να βρούμε λύσεις για τα δικά μας ζητήματα και δυσκολίες μέσα σε τόση ωραιοποίηση. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Ψάχνουμε λύσεις και απαντήσεις σε όσα μας φαίνονται τέλεια, με αποτέλεσμα έτσι να νιώθουμε πιο μόνοι. Κάποια παιδιά είναι πιο δύσκολα από άλλα, κοιμούνται πιο δύσκολα κλπ. Μπορούμε να παρατηρήσουμε αυτές τις διαφορές, ακόμη και από το μαιευτήριο και θα δούμε παιδιά να κλαίνε, άλλα να κοιμούνται, άλλα να «γελάνε». 

Η πρώτη δική μου συμβουλή είναι να μείνετε ψύχραιμοι.  Ξέρω πως ίσως αυτή η συμβουλή ακούγεται αστεία, όπως το να μην αγχώνεσαι, όμως είναι σημαντικό να ξέρουμε πως όταν δρούμε με πανικό, δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά και είναι πιθανό να δημιουργήσουμε πανικό και στο παιδί.

Όταν λοιπόν βλέπουμε πως κάτι δεν πάει καλά (το παιδί γκρινιάζει, κλαίει, βήχει κλπ) καλό είναι να πάρουμε μία απόσταση και να διερευνήσουμε τι μπορεί να σημαίνει, εάν το παιδί είναι σε μία ηλικία που μιλά, συζητάμε μαζί του, αλλιώς παρατηρούμε και έπειτα συμβουλευόμαστε έναν ειδικό.

Άλλη μία συμβουλή που θα έδινα, είναι να ενημερώνεστε διαρκώς. Όσο καλύτερα είμαι ενημερωμένος, τόσο πιο καλά μπορώ να φροντίσω το παιδί μου. Στο site μας, φιλοξενούμε άρθρα από γιατρούς, δερματολόγους, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς και γενικά όλες τις ειδικότητες που μπορεί να χρειαστεί ένας γονιός, εκτός από ψυχολόγους. Προσπαθούμε να σπάμε τα ταμπού ή τις φοβίες των γονιών και να ενημερώνουμε για όσα σας απασχολούν. Εάν το ζήτημά σας είναι πιο εξειδικευμένο, απευθυνθείτε σε έναν ειδικό, ώστε να μπορέσετε να το διαχειριστείτε.

Μην προσπαθείτε να μιμηθείτε τις επιλύσεις άλλων. Όπως προείπα, κάποια ζητήματα είναι πιο εύκολα με κάποια παιδιά. Μην προσπαθείτε να δείτε τι κάνουν οι άλλοι. Φυσικά, ο καθένας με καλή πρόθεση προσπαθεί να μας συμβουλέψει, αλλά συνήθως οι συμβουλές δε μας βοηθούν ιδιαίτερα. Η οικογένεια, έχει την ικανότητα να αυτορυθμίζεται. Μην ξεχνάτε τον εαυτό σας και τα άλλα μέλη της οικογένειας όταν υπάρχουν δυσκολίες. Εάν όμως κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο, συζητήστε και εξηγείστε στο άλλο παιδί ή στην οικογένεια τι συμβαίνει.

Παλαιότερα, είχα σε θεραπεία δύο δίδυμα αγόρια, το ένα είχε διάγνωση αυτισμού. Η οικογένεια ήταν διαρκώς σε εγρήγορση για το συγκεκριμένο παιδί που ανττιμετώπιζε δυσκολίες και διαρκώς ήταν σε θεραπείες μαζί του. Οι γονείς είχαν τοποθετήσει το άλλο παιδί στη θέση του «υγιούς» και η ενασχόληση μαζί του ήταν μικρή, αλλά και οι εξηγήσεις σχεδόν ανύπαρκτες. Το αποτέλεσμα ήταν ένας ατελέσφορος ανταγωνισμός.

Από τη μία το παιδί που είχε λάβει τη διάγνωση, ζήλευε το άλλο καθώς όλοι το αντιμετώπιζαν ως «φυσιολογικό», ενώ το άλλο παιδί ζήλευε γιατί ένιωθε μοναξιά και πως κανείς δεν ενδιαφερόταν για εκείνο. Αυτό που βίωνε ήταν πως οι γονείς διαρκώς έφευγαν με το άλλο παιδί και εκείνο έμενε πίσω, χωρίς να καταλαβαίνει.

Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα έχουν ανάγκη την υγιή πλευρά της οικογένειας. Καλό είναι να βρίσκουμε όλοι μαζί τον ρυθμό μας και να συζητάμε με τα παιδιά. Συχνά, στη θεραπεία ενηλίκων μου αναφέρουν ως δυσκολία τη μη συζήτηση στο σπίτι.

Μία ακόμη συμβουλή είναι να ζητήσετε βοήθεια. Δεν αναφέρομαι μόνο στους ειδικούς, αλλά και από φίλους ή συγγενείς. Μη λαμβάνετε όλο το βάρος. Στόχος δεν είναι να εξαντληθείτε ψυχικά και σωματικά. Στόχος είναι η οικογένεια να λειτουργεί εύρυθμα. Πάρτε χρόνο με τον άνθρωπο σας, περιποιηθείτε τον εαυτό σας, βγείτε έξω χωρίς τα παιδιά. Μην φοβάστε να στείλετε το παιδί σας στο νηπιαγωγείο νωρίς, νιώθοντας πως το «παρατάτε». Η πρακτική βοήθεια κάθε άλλο παρα ασήμαντη είναι.

Τέλος, γυρίστε τον φακό προς εσάς. Όταν έχουμε παιδιά, καλό είναι να επιλύουμε τα δικά μας ζητήματα πρώτα. Πάρτε την ευθύνη του εαυτού σας.

Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου
Iδρυτικό Μέλος allaboutparents.gr | Positive Parenting
BSc, MSc Ψυχολογία
Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης   Σχεσιακής Ψυχανάλυσης & Ψυχοθεραπείας (IARPP)
6985810793
adamopouloukonstantina1@gmail.com