Η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο κάθε γονιός κάνει το καλύτερο που μπορεί και είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Πολλές φορές όμως βλέπουμε πως η αγάπη μας δεν φτάνει. Τα λάθη μπορεί να τραυματίσουν ψυχικά ένα παιδί. Όμως πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης στη σχέση με το παιδί μας. Πώς όμως μπορούμε να το κάνουμε αυτό; 

Τι λάθη μπορεί να κάνεις στη σχέση σου με το παιδί;
Όπως έχουμε πει και σε παλαιότερα άρθρα κάποια από τα λάθη που μπορεί να κάνει ένας γονιός στη σχέση του με το παιδί είναι να λέει ψέματα, να μην δέχεται τα λάθη του, να μη ζητά συγνώμη, να επιβάλει όσα θέλει χωρίς εξηγήσεις, να αναιρεί το συναίσθημα του παιδιού. Όλα αυτά μπορεί αρχικά να πιστεύουμε πως δεν επηρεάζουν το παιδί καθώς σε μία πολύ μικρή ηλικία το παιδί απλά τα δέχεται. Στην πορεία όμως έρχεται κάποια στιγμή που πραγματικά αναρωτιόμαστε τι μπορεί να έχει συμβεί και το παιδί μας έχει απομακρυνθεί. Κάνουμε προσπάθειες να τον πλησιάσουμε αλλά δε γίνεται τίποτα. Αναρωτιόμαστε που έχουμε κάνει λάθος. Όπως όμως έχω ξαναπεί σε πολλά άρθρα μέχρι τώρα πάντα υπάρχει περιθώριο επιδιορθώσεις ξεκινώντας από σήμερα κιόλας. 

Πώς να βελτιώσεις τη σχέση σου με το παιδί:

1. Οι ώρες που περνώ με το παιδί πρέπει να είναι ουσιαστικές
Αυτό τι σημαίνει κλείνω το κινητό μου κλείνω την τηλεόραση και τον υπολογιστή και αφιερώνομαι στην συζήτηση με το παιδί. Όταν για παράδειγμα γυρνάω από το σχολείο και εγώ είμαι στο κινητό και το ρωτάω τυπικά πως πέρασε το πιθανότερο είναι πως θα θεωρήσει τυπική την ερώτηση μου και δεν θα απαντήσει ειλικρινά. Χρειάζεται λοιπόν να είμαστε εκεί παρόντες με το 100 τοις 100 μας να παρατηρούμε το παιδί να παρατηρούμε τις εκφράσεις του,  το πρόσωπο του το σώμα του, να το κοιτάμε στα μάτια, να του χαμογελάμε, να το ενθαρρύνουμε να μας πει κι αλλά. 

2. Καθημερινά επιδιώκω σωματική επαφή με το παιδί
Αυτό σημαίνει είτε να του δίνω ένα φιλί κάθε πρωί ήταν να το παίρνω μία αγκαλιά. Η σωματική επαφή δηλώνει παρουσία. Όσο τα παιδιά μας μεγαλώνουν συχνά χάνουμε αυτή την σωματική επαφή και πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε. Συχνά στη δουλειά μου με εφήβους βλέπω πως λείπει πάρα πολύ το κομμάτι της αγκαλιάς ή του φιλιού από τον γονέα. Μάλιστα λείπει σε τέτοιο βαθμό που όταν συμβαίνει για παράδειγμα σε κάποια γιορτή, τα παιδιά νιώθουν πολύ άβολα. 

3. Δίνω ρόλο στο παιδί
Όταν ετοιμαζόμαστε να πάρουμε μία απόφαση που θα επηρεάσει το παιδί χρειάζεται στις συζητήσεις που κάνουμε να είναι εκεί. Φυσικά δεν σημαίνει πως θα κάνουμε αυτό που θέλει το παιδί όμως χρειάζεται να του λύσουμε κάθε απορία που θα προκύψει. Εάν για παράδειγμα θέλουμε να μετακομίσουμε σε μία άλλη περιοχή η πόλη η χώρα, το παιδί θα πρέπει να έχει έστω την δυνατότητα να καταλάβει, να κατανοήσει αλλά και να αισθανθεί, να πενθήσει, να έχει χρόνο για όλα αυτά. Ακόμη και σε μικρότερες αποφάσεις το παιδί χρειάζεται να νιώθει ότι είναι σημαντικό μέλος της οικογένειας και πως το υπολογίζουμε.

4. Μάθει το παιδί να βρίσκει λύσεις
Συχνά θέλοντας να προστατέψουμε το παιδί παίρνουμε το ρόλο του σωτήρα. Παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις αντί για εκείνο. Λύνουμε εμείς τα προβλήματα παρεμβαίνοντας. Κάτι τέτοιο ίσως μας ανακουφίζει μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμη και φυσικά το παιδί αποφεύγει την θλίψη και την σύγκρουση. Όμως στην πραγματικότητα αυτή η παρέμβαση έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που πιστεύουμε. Δημιουργούμε στο παιδί την αίσθηση του ανήμπορου. Δεν χτίζουμε την αυτοεκτίμηση του αλλά την από δομούμε.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε εάν θέλουμε να συμμετέχουμε και να βοηθήσουμε το παιδί μας είναι να του δώσουμε επιλογές και τρόπους για να επιλύσει μόνο του ένα πρόβλημα.

Αντί λοιπόν να πάμε εμείς να μαλώσουμε τον φίλο του που δεν τον κάλεσε στο πάρτι, Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί και να τον προτρέψουμε να πάει το ίδιο και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Ή αν την επόμενη μέρα γράφει διαγώνισμα και δεν θέλει να διαβάσει δε χρειάζεται να το αναγκάσουμε να διαβάσει μαζί μας ώστε να σιγουρευτούμε αλλά χρειάζεται να αφήσουμε το παιδί να δεχτεί την φυσική συνέπεια του να μη διαβάσει δηλαδή να πάρει ένα κακό βαθμό. Χρειάζεται το παιδί να μάθει να παίρνει αποφάσεις, να διεκδικεί, να εκφράζεται. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν του δείξουμε τον δρόμο, αλλά εκείνο χρειάζεται να δράσει. 

5. Δραστηριότητες μαζί
Βρες μία δραστηριότητα έστω 1 ώρα την εβδομάδα που θα την αφιερώνετε ο ένας τον άλλον. Αυτή η δραστηριότητα για ένα μικρό παιδί μπορεί να είναι η δημιουργία ενός παζλ για ένα μεγαλύτερο παιδί μπορεί να είναι ένα φαγητό οι δυο σας, μια αθλητική δραστηριότητα ή μια σειρά που θα βλέπετε μαζί. 

6. Όρια
Πολλές φορές τείνουμε να ξεχνάμε στη σχέση μας με το παιδί πως και τα παιδιά μας έχουν όρια και χρειάζεται να τα σεβόμαστε. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί στην μετέπειτα ζωή του να αποκτήσει σταθερότητα αλλά και να χτίσει την αυτοεκτίμηση του , αφού νιώθει πως τα όρια του είναι σεβαστά. Το συχνότερο παράδειγμα είναι το κλείσιμο της πόρτας του δωματίου. Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν την ανάγκη να έχουν ένα προσωπικό χώρο και χρόνο. Πάντα θα πρέπει να σεβόμαστε την ανάγκη τους και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ανοίγουμε την πόρτα χωρίς να την χτυπάμε και φυσικά περιμένουμε να μας απαντήσει ώστε να μπούμε. 

Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου
Ιδρυτικό Μέλος allaboutparents.gr | Positive Parenting
Ψυχολόγος  MSc
Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια
Ειδίκευση στις Μαθησιακές Δυσκολίες
Μέλος Διεθνούς Ένωσης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης & Ψυχοθεραπείας (IARPP)
6985810793
adamopouloukonstantina1@gmail.com