Το παιδί μου βρίζει, τι να κάνω;

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : Συμβουλές για γονείς

Περιγραφή

Όλοι οι γονείς είμαστε περήφανοι για τα παιδιά μας. Από τα πρώτα τους χρόνια μας αρέσει να ακούμε τα λογάκια τους που με τον καιρό αυξάνονται και αποκτούν περισσότερο νόημα. Ωστόσο έρχεται ξαφνικά η στιγμή που το παιδί ξεστομίζει μια κουβέντα που θα ορκιζόσασταν ότι δεν μπορεί να είπε αυτό. Κάτι άλλο είπε και δεν άκουσα καλά. Και πριν το επεξεργαστείτε λίγο, έρχεται και η δεύτερη βρισιά να ακυρώσει κάθε σας αμφιβολία.

Είναι το σημείο που οι περισσότεροι γονείς θα βρεθούν και θα αρχίσουν να αναζητούν τους λόγους που το παιδί τους έφτασε στο σημείο να βρίζει.

Γιατί το παιδί μου βρίζει;
Μια ερώτηση για την οποία η απάντηση είναι πολύ πιο απλή από ότι φαντάζεστε. Τα περισσότερα παιδιά βρίζουν γιατί πολύ απλά το άκουσαν από κάπου. Η ικανότητα των παιδιών να συγκρατούν νέες λέξεις είναι τεράστια. Παπαγαλίζουν όποια λέξη του φανεί ενδιαφέρουσα, χωρίς να μπορεί απαραίτητα να φιλτράρει αυτό που επαναλαμβάνει.

Γιατί όμως επιλέγει τις βρισιές μεταξύ τόσων άλλων λέξεων;
Οι βρισιές συνοδεύονται συνήθως και από μια συναισθηματική ένταση, είτε αυτού που τις λέει ή των υπολοίπων που τις ακούνε. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν ότι η συγκεκριμένη λέξη είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες και τραβάει την προσοχή περισσότερο. Αυτό φυσικά στις μικρότερες ηλικίες αφού όσο το παιδί μεγαλώνει, οι λόγοι που οδηγούν στο να βρίζει είναι πολύ περισσότεροι. Μερικοί από αυτούς είναι:

1.       Για να τραβήξουν την προσοχή τρίτων ατόμων.
2.       Μιμούνται αυτό που ακούν από τους γονείς ή τους φίλους τους.
3.       Με τον τρόπο αυτό κάνουν την «επανάστασή τους».
4.       Σε μεγαλύτερες ηλικίες με τις βρισιές ψάχνουν την αναγνώριση και την αποδοχή των φίλων τους.
5.       Ως μια μορφή εκδήλωσης του θυμού και εκδίκησης απέναντι στους γονείς.
6.       Όταν δεν μπορούν να κερδίσουν την προσοχή με άλλο τρόπο.

Αυτό που θα πρέπει να θυμάστε είναι ότι στις μικρότερες ηλικίες, στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων, στόχος των λέξεων αυτών δεν είναι να προκαλέσουν θυμό ή λύπη αλλά να τραβήξουν την προσοχή και να δώσετε στο παιδί μεγαλύτερη προσοχή.

Το παιδί μου βρίζει τι πρέπει να κάνω σαν γονιός;
Ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίσετε τις βρισιές του παιδιού σας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ηλικία τους. Όταν η ηλικία του παιδιού είναι πολύ μικρή, θα πρέπει να προσπεράσετε μια βρισιά σαν να μην έχει κάτι κακό. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να δείξετε στο παιδί σας ότι η συγκεκριμένη λέξη σας προκάλεσε έντονα συναισθήματα όπως ντροπή, θυμό κλπ. Αν δεν αγνοήσετε την βρισιά το σίγουρο είναι ότι θα επαναληφθεί μόνο και μόνο από περιέργεια. Κάτι τέτοιο φυσικά θα πρέπει να γίνει από όλα τα μέλη της οικογένειας.

Αν δείτε ότι το πρόβλημα συνεχίζετε, θα πρέπει να εξηγήσετε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τέτοιες λέξεις γιατί μπορεί να πληγώσουν και να στεναχωρήσουν κάποιο. Τα παιδιά είναι ευαίσθητα και συνήθως δεν θέλουν να στεναχωρούν τα άτομα που αγαπάνε. Ωστόσο αν η συγκεκριμένη μέθοδος δεν πιάσει, τότε καλό θα ήταν να μην επαναλαμβάνετε την συζήτηση κάθε φορά που λέει μια βρισιά. Προσπεράστε το τελείως και μια στο τόσο τους ξαναθυμίζετε τους λόγους για να μην βρίζουν.

Αν κάθε φορά που ξεστομίζει μια βρισιά κάθεστε και εξηγείτε με τις ώρες τι πρέπει και τι δεν πρέπει, θα έχετε χάσει στο παιχνίδι τους το οποίο επιδιώκει να κερδίσει την προσοχή σας.

Δραστικά μέτρα
Εάν οι μέρες περνούν και το παιδί συνεχίζει να βρίζει, τότε θα πρέπει να λάβετε πιο δραστικά μέτρα με τη μορφή κάποιας τιμωρίας. Τιμωρίες που θα επιβάλετε με ήρεμο τρόπο και μπορεί να είναι ο περιορισμός για λίγο στο δωμάτιό του, αν είστε κάπου έξω ή σε πάρτι η επιστροφή στο σπίτι κλπ.

Αυτό όμως που θα πρέπει να έχετε κατά νου είναι ο λόγος που συνεχίζει την συγκεκριμένη συμπεριφορά. Μπορεί πίσω από τις βρισιές να κρύβεται η ανάγκη για μια συζήτηση με τους γονείς την οποία δεν μπορεί να κερδίσει αλλιώς. Άλλες φορές το λεξιλόγιο αυτό μπορεί να οφείλεται σε συσσωρευμένο θυμό. Καλό θα ήταν να αναζητηθεί η αιτία του προκειμένου να εκδηλώσει τους λόγους που είναι θυμωμένος μαζί σας ή με κάποιον τρίτο.

Και φυσικά, πριν κρίνουμε τα παιδιά μας πρέπει να κρίνουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μήπως και εμείς χρησιμοποιούμε ακατάλληλο λεξιλόγιο νομίζοντας ότι δεν μας ακούνε;